Op dit blog staan oude en nieuwe columns. Ze komen voort uit ervaringen in het hbo, mbo en vo........
Van de week hoorde ik een opleidingsmanager na een sollicitatieronde zeggen dat zijn kansen verkeken waren. Hij kon geen geschikte economiedocent voor zijn MER opleiding krijgen. Een van de zes kandidaten bleek geschikt te zijn, hij haakte af toen hij hoorde ingeschaald te worden in schaal 11. In het voortgezet onderwijs werd hij in schaal 12 geplaatst.
‘Wat moet ik met zo’n man?’ vroeg ze mij bijna radeloos. We zaten in een voorbespreking van een studiedag. Ze wilde als opleidingsmanager de studiedag inzetten om toetsactiviteiten effectiever te organiseren. De betrokkenheid van haar team richting studenten was groot. Of alles efficiënt en effectief verliep, daarover had zij haar twijfels.
Er wordt enorm geklaagd over de werkdruk in het onderwijs. Wat onder werkdruk wordt verstaan is niet altijd duidelijk. De onderwijsbond gaf onlangs een brochure uit. Daarin werd werkdruk van werklast onderscheiden. Werklast bestaat een verzameling taken. Taken als lesgeven, toetsen nakijken, vergaderen, cijfers verwerken. Werklast is objectief vast te stellen.
Laatst werd mij gevraagd of mijn columns niet wat vrolijker konden. Natuurlijk kan dat. Ik werk graag vraaggestuurd. Er gaat inderdaad niets boven een baan als hogeschooldocent. Ik heb nog nooit zoveel vrijheid gehad. Op het gevaarlijke af. In lessen kan ik ongegeneerd uitweiden. Niemand die mij in de reden valt. Wat ik thuis aan spreektijd tekort kom haal ik op maandagmorgen al in.
Ik las pas geleden in een hele kleurrijke brochure van de hogeschool iets over de keuzevrijheid van studenten. Ik ben snel gaan zitten. Mijn broek zakte er van af. Keuzevrijheid voor studenten, wat een onzin. Studenten hebben weinig tot niets te kiezen. Ja, voor de opleiding hadden ze zelf gekozen. Misschien niet eens doordacht. Maar toen ze eenmaal binnen waren bleek er toch nog maar weinig te kiezen. Ze konden kiezen tussen de trap of de lift.
